Rozdział 22

MACIE NOWY ROZDZIAŁ =]

ODNOŚNIE ROZDZIAŁU: WASZĄ AUTORKĘ TRAFIŁ PIORUN.
__________________________________________________________

UWAGA: Jestem u kuzynki i nie będzie rozdziałów do 16
__________________________________________________________
Przepraszam, że ZNOWU nie było rozdziałów przez tak długi czas, ale miałam nie mały kłopot z ,,KOCHANYM  PANEM WENEM,,
__________________________________________________________
Rozdział dedykuje: Hermionie Riddle, która tak się na mnie wydarła ,że napisałam to dla Was
Zajebiście, kurwa Lucjuszu w niezłe bagno się wpieprzyłeś. Idziesz w nocy po jakimś ciemnym zadupiu z żoną w piątym miesiącu ciąży na rękach i skamlącym szczeniakiem, który usiłuję się wydostać z rąk twojej szwagierki. Uprzejmie przypomnę ,że spieprzasz przed "przyjaciółmi z pracy". Kurw... minął tydzień odkąd  Malfoy Manor zaatakowali śmierciożercy. Tydzień odkąd uganiam się po tym przeklętym ciemnym lesie. Cholerny tydzień. A wszystko przez Dumbledore'a ,który założył jakieś zajebiście wielkie pole antyteleportacyjnę godne samego Merlina na ten przeklęty las. Wprost cudownie.
- Co ty tam o Melinie mamroczesz? - zapytała Lastrange
- Zabiję tego przeklętego starca. - syknąłem podając Bellatrix torebkę Miony
- Nie tylko ty. Największy powód żeby go zabić ma Hermiona - powiedziała tylko zaklęciem rozkładając namiot.
Trzeba coś zrobić z psem, pomyślałem, Cholera! Nie znam się na tych mugolskich gównach. Szelkach bodajże. Kurw... Mionka by wiedziała, ale nie chce jej budzić. Niech kociak śpi, jutro coś wymyślę. Co ja bym zrobił bez Hermiony? O wszystkim pomyślała. Po prostu o wszystkim. Namiot jest pooddzielany zasłonami w ten sposób, że Bellatrix ma ,,swój pokoik'', a kociak swój. Pies śpi z Bellą. Położyłem Hermionę na łóżku ,a sam usiadłem w fotelu rozmyślając o tym jak uciec przed tym pieprzonym Dołohow'em jednak do niczego nie doszedłem. Trzeba iść do domu ,któregoś z członków Zakonu Feniksa. Wprost świetnie... Z westchnieniem wstałem z fotela.
- Salvio Hexia. Protego Horribles. Cave Innimicum. - rzuciłem zaklęcia obronne, żeby nikt nas nie znalazł i opadłem na fotel zaklęciem przywołując jakąś durną książkę.

- Malfoy, do kurwy nędzy!
Otworzyłem oczy, które nie wiem kiedy zamknąłem. Nademną pochylała się Bellatrix. Zdziwiłem się w końcu nie budziłaby mnie bez potrzeby. Dołohow nas dopadł... Stało się.
- Dołohow? - zapytałem gwałtownie podnosząc się z fotela
- Nie - Bella pokręciła głową - Coś gorszego.
- Co...
- Tak się składa ,że kiedy Ty spałeś Twoja żona zaczęła rodzić...
- EXPECTO PATRONUM! - warknąłem ,a z mojej różdżki wystrzeliła... wydra? Zdziwiłem się odrobinę po czym warknąłem do patronusa - Przekaż Temu cholernemu Dumbledore'owi ,że jeśli za chwilę nie wyciągnie nas z tego przeklętego zadupia to go uduszę i spalę żywcem. A tak na koniec ty głupi starcze: Moja żona zaczęła rodzić więc się pośpiesz do cholery!